به گزارش ایسنا، شواهد اولیه از ایجاد حیات بر روی زمین به 3.8 میلیارد سال قبل باز می‌گردد که حدود 700 میلیون سال پس از شکل‌گیری زمین است.
کائنات پس از وقوع انفجار بزرگ (BigBang) در 13.8 میلیارد سال قبل مکان گرمی مملو از پلاسمای بسیار داغ، گازهای فوق داغ، بوده است که به مرور خنک شده‌اند.
نخستین نور تولید شده به وسیله این پلاسما که امروز قابل مشاهده است، تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی (CMB) مربوط به 389 هزار سال پس از انفجار بزرگ است.
با گسترش کائنات، این تابش پس‌زمینه خنک شده و دمای آن تا حدود منفی 270 درجه سانتیگراد رسیده است.
آبراهام لوب از محققان اخترفیزیک دانشگاه هاروارد تأکید می‌کند: سیارات بیگانه فراخورشیدی در مناطق قابل سکونت ستاره میزبان احتمالا در گذشته بسیار دور و گرمِ پس از انفجار بزرگ، دارای حیات میکروبی بوده‌اند.
به گفته لوب، در طول فرآیند خنک‌سازی تابش پس‌زمینه در یک دوره هفت میلیون ساله، دما برای شکل‌گیری حیات کاملا مناسب بوده و در این شرایط، احتمالا آب به شکل مایع بر سطح سیارات بیگانه باستانی وجود داشته است.
زمانی که تنها 15 میلیون سال از عمر کائنات گذشته بود، تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی دمایی معادل یک روز گرم تابستانی در زمین داشته است.
اگر سیارات سنگی در آن دوره وجود داشتند، تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی باعث گرم ماندن سطح این سیارات می‌شدند.
بر اساس مدل استاندارد کیهانی، شکل‌گیری نخستین ستارگان از هیدورژن و هلیوم چند میلیون سال پس از انفجار بزرگ روی داده است؛ بنابراین عناصر سنگین که برای شکل‌گیری سیارات مورد نیاز هستند، در آن دوره وجود نداشتند.
لوب معتقد است: ستارگان عظیم با عمر کوتاه احتمالا در اوایل شکل‌گیری جهان وجود داشته‌اند و انفجار آنها احتمالا کائنات را مملو از عناصر سنگین کرده است و به این شکل سیارات بیگانه سنگی باستانی شکل گرفته‌اند.
این سیارات بیگانه در معرض پرتوهای گرم تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی قرار گرفته و احتمالا به مدت چند میلیون سال حاوی آب به شکل مایع بوده‌اند که میزبانی احتمالی از حیات میکروبی را امکان‌پذیر می‌کند.
